Biblia (autor nieznany) - Stary Testament Proroctwo Jonasza strona nr 1

1. NIEPOSŁUSZEŃSTWO JONASZA ROZKAZOWI BOŻEMU UKARANE (1,1 -16). Jonasz, wysłany przez Boga do Niniwy na przepowiadanie kary Bożej (1-2), nie słucha, lecz wsiada na okręt, jadący do Tarsis (3). Zerwanie się burzy; na Jonasza wskazuje los jako na winnego (4-7). Jonasz przyznaje się do winy i podsuwa środek ratunku (8-12). Żeglarze wrzucają go w morze (13-16).





1


1 I stało się słowo Pańskie do Jollasza, syna Amatego, mówiąc:


2 "Wstań, a idź do Niniwy, miasta wielkiego i przepowiadaj w nim, bo doszła złość jego przede mnie."


3 I wstał Jonasz, aby uciec do Tarsis przed obliczem Pańskim, i udał się do Joppe, i znalazł okręt, który szedł do Tarsis ; i zapłacił przewoźne, i wszedł weń, aby z nimi pojechać do Tarsis przed obliczem Pańskim.


4 - A Pan posłał wielki wiatr na morze i powstała burza wielka na morzu, a okręt był w niebezpieczeństwie rozbicia.


5 I zlękli się żeglarze, i wołali mężowie do boga swegó, i wyrzucali rzeczy, które były na okręcie, do morza, żeby się stał lżejszym bez nich; a Jonasz zszedł do wnętrza okrętu i spał snem twardym.


6 I przystąpił do niego sternik i rzekł mu: "Co ty tak twardo śpisz? Wstań, wzywaj Boga twego, a może pomyśli Bóg o nas i nie zginiemy."


7 I rzekł mąż do towarzysza swego : "Chodźcie, a rzućmy losy i dowiedzmy się, dlaczego to zło na nas przyszło " I rzucili losy, i padł los na Jonasza.


8 I rzekli do niego : "Powiedz nam, dlaczego to zło przyszło na nas ? Jakie jest twoje zajęcie? Jaka ziemia jest twoja i dokąd idziesz, albo z któregoś ty narodu?" 9 I rzekł do nich : "Hebrajczykiem ja jestem, a czczę Pana, Boga niebieskiego, który stworzył morze i ziemię."


10 I zlękli się mężowie strachem wielkim, i rzekli do niego : "Cóżeś ty uczynił?" (Bo się dowiedzieli owi mężowie, że przed obliczem Pańskim uciekał, bo im był powiedział.)


11 I rzekli do niego : "Cóż ci mamy uczynić, aby uspokoiło się morze dla nas ?" Bo morze szło i burzyło się.


12 I rzekł do nich : "Weźcie mię i wrzućcie do morza, a uspokoi się morze dla was ; bo ja wiem, że dla mnie burza ta


wielka przyszła na was."


13 - I robili wiosłami mężowie, aby się wrócić do brzegu, ale nie mogli, bo morze szło i burzyło się przeciw nim.


14 I wołali do Pana, i mówili : "Prosimy, Panie, niechaj nie giniemy dla duszy męża tego, a nie składaj na nas krwi niewinnej ; bo ty, Panie, uczyniłeś, jak chciałeś."


15 I wzięli Jonasza, i wrzucili w morze, i ustało morze od wzburzenia swego.


16 I zlękli się mężowie Pana strachem wielkim i złożyli ofiary Panu i uczynili śluby.





2. JONASZ W BRZUCHU RYBY (2,1-I1). Połknięty przez rybę (1) modli się do Boga (2) : temat ogólny (3) ; w grotnym niebezpieczeństwie (4-7a) wołał do Pana, który go wyshlchat (7b-8); dziękczynienie (9-10). Wybawienie (11).





2


1 I nagotował Pan rybę wielką, żeby połknęła Jonasza; i był Jonasz w brzuchu ryby trzy dni i trzy noce.


2 - I modlił się Jonasz do Pana, Boga swego, z brzucha ryby, i rzekł :


3 "Wołałem z ucisku mego do Pana i wysłuchał mnie, z brzucha otchłani wołałem i wysłuchałeś głos mój.


4 I wrzuciłeś mię w głębinę, w serce morza, i rzeka ogarnęła mię ; wszystkie wody twoje i fale nade mną przechodziły.


5 A ja mówiłem : "Jestem odrzucony od widzenia oczu twoich." Wszakże znowu ujrzę kościół twój święty.


6 Ogarnęły mię wody aż do duszy, przepaść mię otoczyła, morze okryło głowę moją.


7 Do posad gór zstąpiłem, zawory ziemi zamknęły się na wieki i wywiedziesz ze zgnilizny żywot mój, Panie, Boże mój !


8 Gdy była ściśniona we mnie dusza moja, wspominałem na Pana, aby przyszła do ciebie modlitwa moja, do kościoła twego świętego.


9 Którzy strzegą nikczemności próżno, miłosierdzie swoje opuszczają.


10 Ale ja z głosem chwały ofiarować tobie będę ; cokolwiek ślubowałem, oddam za zdrowie Panu."


11 - I rzekł Pan rybie, i wyrzuciła

następna strona