Pieśń o Rolandzie (Tłumaczenie: Tadeusz Żeleński (Boy)) - XL strona nr 1

Marsyl powiada: "Ganelonie, wiedz szczerą prawdę, że bardzo pragnę cię miłować. Chcę słuchać, co powiesz o Karolu Wielkim. Jest bardzo stary, już wyżył swój wiek; tak mniemam, że ma przeszło dwieście lat Po tylu ziemiach obnosił swoje ciało, tyle przyjął ciosów na swą tarczę, tylu bogatych królów przywiódł do torby żebraczej - kiedyż sprzykrzy mu się wojowanie?" Ganelon odrzecze: "Karol nie taki jest, jak myślisz. Nie ma .człowieka, który by go ujrzał i poznał, iżby nie rzekł: "Cesarz - to jest tęgi zuch!" Niepodobna go dosyć chwalić ani sławić; więcej w nim jest czci i więcej cnót, niżby to rzekły moje słowa. Kto mógłby opisać jego wielkie męstwo? Bóg opromienił go takim szlachectwem! Raczej wolałby umrzeć niż chybić swoim baronom!"