Biblia (autor nieznany) - Nowy Testament List 1 do Tesaloniczan strona nr 1

Wstęp.


(1,1-10)





PAWEŁ I SYLWAN I TYMOTEUSZ,





kościołowi Tesaloniczan w Bogu Ojcu i w Panu naszym Jezusie Chrystusie: Łaska wam i pokój.





DZIĘKCZYNIENIE I POCHWAŁA.





2 Dziękujemy Bogu zawsze za was wszystkich, wspominając was bezustannie w modlitwach naszych,


3 pamiętając o dziele wiary waszej i pracy i miłości i stałości nadziei w Panu nas w Jezusie Chrystusie, przed Bogiem i Ojcem naszym;


4 wiedząc, bracia umiłowani przez Boga, o wybraniu waszym,


5 gdyż ewangelia nasza nie była do was tylko w mowie, lecz i w mocy i w Duchu Œwiętym i w pełności wielkiej, jak wiecie, jakimi byliśmy między wami dla was.


6 A wy staliście się naśladowcami naszymi i Pana, przyjąwszy słowo w wielkim utrapieniu z weselem Ducha Œwiętego,


7 tak że staliście się wzorem wszystkim wierzącym w Macedonii i w Achai.


8 Od was bowiem rozniosło się słowo Pańskie, nie tylko po Macedonii i po Achai, ale w każdym miejscu rozeszła się wiara wasza w Boga, tak że my nie potrzebujemy nic mówić.


9 Co do nas bowiem oni sami głoszą, jakiego u was doznaliśmy przyjęcia i jak nawróciliście się do Boga od bałwanów, aby służyć Bogu żywemu i prawdziwemu


10 i oczekiwać Syna jego z nieba (którego wzbudził z martwych) Jezusa, który nas wybawił od gniewu nadchodzącego.





CZʌC I


(2,1 - 3,13)





STARANIA APOSTOŁA O KOŒCIÓŁ W TESALONICE





2


NAUCZANIE PAWŁA W TESALONICE.





1 Sami bowiem wiecie, bracia, że nasze przyjście do was nie było daremne;


2 ale po doznaniu przedtem cierpień i obelg (jak wiecie) w Filippach, mieliśmy ufność w Bogu naszym opowiadać wam ewangelię bożą z wielką troskliwością.


3 Albowiem napominanie nasze nie z błędu, ani z pobudki nieczystej, ani z podstępu,


4 ale jak byliśmy przez Boga uznani, żeby nam była powierzona ewangelia, tak mówimy, nie jakby ludziom się podobając, ale Bogu, który doświadcza serc naszych.


5 Nigdy bowiem nie posługiwaliśmy się słowem pochlebstwa, jak wiecie, ani nie powodowaliśmy się chciwością, Bóg jest świadkiem;


6 aniśmy nie szukali chwały od ludzi, ani od was, ani od innych;


7 choć mogliśmy być wam ciężarem jak apostołowie Chrystusa, to jednak staliśmy się maluczkimi wpośród was, jak matka tuląca dzieci swoje.


8 Tak tęskniąc do was, chcieliśmy chętnie dać wam nie tylko ewangelię bożą, ale także życie nasze, ponieważ staliście się nam najmilszymi.


9 Pamiętacie bowiem bracia, naszą pracę i umęczenie: zajęci w nocy i we dnie, aby nikogo z was nie obciążyć, głosiliśmy u was ewangelię bożą.


10 Wy jesteście świadkami i Bóg, jak święcie i sprawiedliwie i nienagannie postępowaliśmy z wami, którzy uwierzyliście;


11 jak wiecie, jak oświadczaliśmy każdemu z was (jak ojciec swym dzieciom),


12 prosząc was i pocieszając, abyście postępowali w sposób godny Boga, który was wezwał do swego królestwa i chwały.





SKUTKI NAUCZANIA.





13 Dlatego i my dziękujemy Bogu nieustannie, że przyjąwszy głoszone przez nas słowo boże, przyjęliście je, nie jak słowo ludzkie, ale (jak jest prawdziwie) jako słowo Boga, który skutecznie działa w was, iżeście uwierzyli.


14 Albowiem wy, bracia, staliście się naśladowcami kościołów bożych, które są w Judei w Chrystusie Jezusie, gdyż to samo cierpieliście i wy od współrodaków waszych, jak i oni od żydów,


15 którzy i Pana Jezusa zabili i proroków i nas prześladowali i Bogu się nie podobają i sprzeciwiają się wszystkim ludziom,


16 zabraniając nam głosić zbawienie poganom, aby zawsze dopełniali grzechów swoich; przyszedł bowiem na nich gniew boży aż do końca.





CZUŁA MIŁOŒĆ KU TESALONICZANOM.





17 My zaś bracia, oddaleni od was na krótki czas dla oczu, nie sercem, tym usilniej spieszyliśmy się z gorącym pragnieniem oglądać wasze oblicze;


18 po

następna strona