Biblia (autor nieznany) - Stary Testament Księga Kapłańska strona nr 1

CZĘŒĆ I (1,1 - 10,20)


Prawo ofiar.





I. 0brządek ofiar. (1,1 - 7,38)





1. CAŁOPALENIA ( 1,1- I 7). Wstęp ogólny (1,1-2). Bydło większe (3-9), bydło drobne (10-13), ptaki (14-17).





1


1 I zawołał Pan Mojżesza, i rzekł doń z przybytku świadectwa mówiąc:


2 "Mów synom Izraelowym i rzeczesz do nich: Gdy kto z was chce złożyć ofiarę Panu z bydła, to jest z wołów albo z owiec chce złożyć ofiary:


3 jeśliby całopaleniem była jego ofiara i z rogatego bydła, samca bez skazy przywiedzie do wejścia przybytku świadectwa, aby sobie ubłagać Pana


4. I położy rękę na głowę ofiary, a będzie przyjemna i pomocna ku oczyszczeniu jego;


5 i zabije cielca przed Panem, i ofiarują synowie Aaronowi, kapłani, krew jego wylewając ją wkoło ołtarza, który jest przed wejściem do przybytku.


6 I obłupiwszy skórę ofiary


7, porąbią członki na sztuki i podpalą ogień na ołtarzu, stos drew pierwej ułożywszy.


8 A członki, które są porąbane, na wierzchu w porządku położą, to jest głowę i wszystko, co jest przy wątrobie, jelita też i nogi, opłukane w wodzie.


9 I spali je kapłan na ołtarzu jako całopalenie i jako wdzięczną wonność Panu.


10 - A jeśli ofiara jest z drobnego bydła, całopalenie z owiec albo z kóz, odda samca bez skazy


11 i zabije go u boku ołtarza, który jest zwrócony ku północy, przed Panem, a krew jego wyleją na ołtarz synowie Aaronowi wkoło.


12 I rozbiorą członki, głowę i wszystko, co jest przy wątrobie, i włożą na drwa, pod które ma być podłożony ogień, jelita zaś i nogi wypłuczą w wodzie.


13 A wszystko, co ofiarowano, spali kapłan na ołtarzu jako całopalenie i wonność najwdzięczniejszą Panu.


14 - A jeśliby z ptactwa była całopalna ofiara Panu, z synogarlic, albo gołąbiąt,


15 zaniesie ją kapłan do ołtarza i skręci jej głowę przy szyi, a przerwawszy miejsce rany, da wyciec krwi na kraj ołtarza;


16 pęcherzyk zaś gardzielny i pierze rzuci blisko ołtarza ku wschodniej stronie,


na miejsce, gdzie popiół wysypują;


17 i połamie skrzydła jej, lecz nie pokraje ani przetnie jej żelazem, i spali na ołtarzu, podłożywszy pod drwa ogień. Całopalenie to jest i ofiara woni najwdzięczniejszej Panu.





2. OFIARY CHLEBNE (2,1-16). Ofiara z mąki przedniej (2,1-3). Placki pieczone w piecu, na patelni, w rondlu (4-10). Kwas i miód wykluczone (11-12). Przyprawienie solą (13). Dar pierwocin (14-16).





2


1 Z Gdy kto przyniesie obiatę na ofiarę Panu, biała mąka będzie ofiarą jego, i naleje na nią oliwy i włoży kadzidło.


2 I przyniesie do synów Aaronowych, kapłanów, z których jeden weźmie garść pełną mąki białej i oliwy, i wszystko kadzidło, i położy jako pamiątkę na ołtarzu, na wonność najwdzięczniejszą Panu.


3 A co zostanie z ofiary, będzie Aarona i synów jego jako prześwięte z ofiar Pańskich.


4 - Ale gdy chcesz złożyć na ofiarę coś upieczonego w piecu, z białej mąki będzie, to jest chleby bez kwasu oliwą rozmieszane i placki przaśne pomazane oliwą.


5 Jeśli z patelni będzie obiata twoja, z białej mąki, oliwą rozmieszanej i bez kwasu,


6 podzielisz ją na kawałki i wlejesz na nią oliwy.


7 Ale jeśli z rusztu będzie ofiara, także biała mąka oliwą będzie zaczyniona,


8 i przyniesiesz ją Panu, i oddasz w ręce kapłana.


9 Gdy on ją będzie ofiarował, weźmie pamiętne z ofiary i spali na ołtarzu na wonność wdzięczną Panu.


10 A cokolwiek zostanie, będzie Aarona i synów jego, jako prześwięte z obiat Pańskich.


11 - Wszelka obiata, którą ofiarują Panu, bez kwasu czyniona będzie, i bynajmniej kwasu ani miodu nie będą palić w ofierze Panu.


12 Pierwociny tylko tych rzeczy będziecie ofiarować i dary, ale na ołtarz nie włożą ich na wonność wdzięczną.


13 Cokolwiek jako obiatę ofiarujesz, solą posolisz i nie odejmiesz soli przymierza z Bogiem twoim od ofiary twojej. Przy wszelki

następna strona