Biblia (autor nieznany) - Stary Testament Księga Księga Psalmów strona nr 1

PS 1. DWIE DROGI: Szczęście człowieka sprawiedliwego (1-3); nieszczęsny koniec bezbożnych (4-6).





1


1 Błogosławiony mąż, który nie chodził za radą niezbożnych, i nie stał na drodze grzesznych, i na stolicy zarazy nie siedział,


2 ale w zakonie Pańskim upodobania jego, i nad zakonem Jego rozmyśla we dnie i w nocy.


3 I będzie jak drzewo, które zasadzone jest nad ściekaniem wód, które swój owoc da czasu swego, a liść jego nie opadnie, i wszystko, cokolwiek czynić będzie, poszczęści się.


4 Nie tak niezbożni, nie tak; ale jak proch, który rozmiata wiatr z wierzchu ziemi.


5 Przeto nie powstaną nie zbożnicy na sądzie ani grzesznicy w zebraniu sprawiedliwych.


6 Albo wiem zna Pan drogę sprawiedliwych, a droga niezbożnych zginie.





PS 2. MESJASZ KRÓLEM NARODÓW. Bunt narodów i ich książąt przeciw Bogu i jego Pomazańcowi (1-3). Odpowiedź Boga (4-5) i Mesjasza (6-9). Nauka dla książąt (10-12).





2


1 Czemu się wzburzyły narody, a ludy wymyślały próżne rzeczy?


2 Stanęli razem królowie ziemi, a książęta zeszli się w gromadę przeciw


Panu i przeciw Chrystusowi jego:


3 "Potargajmy więzy ich i zrzućmy z siebie


jarzmo ich!"-


4 Pan, który mieszka w niebiosach, wyśmieje się z nich, i Pan szydzić z nich będzie.


5 Wtedy przemówi do nich w gniewie swoim i w zapalczywości swej potrwoży ich. -


6 "A ja jestem ustanowiony królem od niego nad Syjonem górą świętą jego, bym głosił przykazanie jego."


7 Pan rzekł do mnie: "Tyś jest synem moim, jam ciebie dziś zrodził.


8 Żądaj ode mnie, a dam ci narody w twe dziedzictwo, a w posiadłość twą krańce ziemi.


9 Będziesz nimi rządził laską żelazną, a jak naczynie garncarskie pokruszysz ich." -


10 A teraz, królowie, zrozumiejcie! uczcie się wy, którzy sądzicie ziemię.


11 Służcie Panu w bojaźni, a radujcie się mu ze drżeniem.


12 Chwyćcie się nauki, by się przypadkiem nie rozgniewał Pan i byście nie zginęli z drogi sprawiedliwej, gdy się wkrótce zapali gniew jego. Błogosławieni wszyscy, którzy w nim ufają!





PS 3. PEŁEN UFNOŒCI WŒRÓD MNÓSTWA WROGÓW. Psalmista, otoczony nieprzyjaciółmi (2-3), w Bogu pokłada ufność (4-5). Opieka Boża, której już doświadczył, dodaje mu odwagi (6-7a). Błaga Boga o pomoc (7b-9).





3


1 Psalm Dawida, gdy uciekał przed Absalomem synem swoim.


2 Panie, czemu się rozmnożyli trapiący mię? Wielu ich powstaje przeciwko


mnie.


3 Wielu ich mówi duszy mojej: "Nie ma ten zbawienia w Bogu swoim!" -


4 Ale ty, Panie, jesteś obrońcą moim, chwałą moją i ty podnosisz głowę


moją.


5 Głosem moim wołałem do Pana, i wysłuchał mię z góry świętej swojej. -


6 Jam spał i twardo zasnąłem, i wstałem, bo Pan mię obronił.


7 Nie będę się bał tysięcy ludu wokoło mnie leżącego. - Powstań, Panie, wybaw


mię,


8 Boże mój! Boś ty pobił wszystkich sprzeciwiających mi się bez przyczyny, pokruszyłeś zęby grzeszników.


9 Pańskie jest wybawienie, a nad ludem twoim błogosławieństwo twoje.





PS 4. UPAMIĘTANIE WROGÓW, WIĘCEJ UFNOŒCI PRZYJACIOŁOM. Psalmista wzywa pomocy Bożej (2). Napomina wrogów, by zaprzestali prześladowania go, bo Bóg go wysłucha (3-4); niech wejdą w siebie (5)! Swych zwolenników zachęca do ufności w Bogu (6-7a), która jemu przynosi niezwykłą radość (7b-8) i pokój (9-10).





4


1 Na koniec, w pieśniach. Psalm Dawidowy.


2 Kiedym wzywał, wysłuchał mię Bóg sprawiedliwości mojej; z ucisku uwolniłeś mię. Zmiłuj się nade mną, i wysłuchaj modlitwy mojej.


3 Synowie człowieczy, dopókiż twardego serca będziecie? czemu miłujecie marność i szukacie kłamstwa?


4 Wiedzcie, iż dziwnym uczynił Pan świętego swego; wysłucha mię Pan, gdy zawołam do niego.


5 Gniewajcie się, a nie grzeszcie; co mówicie w sercach waszych, na łóżkach waszych żałujcie. -
następna strona