Biblia (autor nieznany) - Stary Testament Księga Wyjścia strona nr 1

CZĘŒĆ I (1,1-18,27)





Z EGIPTU DO SYNAJU





I. Aż do wyjścia z Egiptu. (1,1-12,36)





Izraelici w Egipcie.





1. DOBROBYT IZRAELITÓW W EGIPCIE (1,1-7).





1


1 Te są imiona synów Izraelowych, którzy weszli do Egiptu z Jakubem;


2 każdy z nich z domem swoim przyszedł:


3 Ruben, Symeon, Lewi, Juda, Issachar, Zabulon


4 i Beniamin, Dan i Neftali, Gad i Aser.


5 Było tedy wszystkich dusz tych, którzy wyszli z biódr Jakubowych, siedemdziesiąt; Józef zaś był w Egipcie.


6 A gdy umarł on i wszyscy bracia jego,


7 i całe owo pokolenie, synowie Izraelowi urośli i jakby z ziemi wyrastając rozmnożyli się; a wzmocniwszy się bardzo napełnili ziemię.





2. UCISK IZRAELITÓW (1,8-22). Pańszczyzna (1,8-14); zarządzenia, mające na celu wytępienie chłopców (15-22).





8 Powstał tymczasem król nowy nad Egiptem, który nie wiedział o Józefie; i rzekł do ludu swego:


9 "Oto lud synów Izraelowych wielki, i mocniejszy jest od nas.


10 Pójdźcie, mądrze uciśnijmy go, by się snadź nie mnożył, a jeśliby przypadła na nas wojna, by się nie przyłączył do nieprzyjaciół naszych, a. poraziwszy nas nie wyszedł z ziemi."


11 Ustanowił tedy nad nimi przełożonych robót, aby ich trapili ciężarami; i budowali Faraonowi miasta przybytków, Pitom i Ramesses.


12 A im bardziej ich uciskali, tym więcej się mnożyli i rośli.


13 I nienawidzili Egipcjanie synów Izraelowych, i trapili ich naigrawając się z nich.


14 I w gorzkość obracali żywot ich robotami ciężkimi około gliny i cegły, i wszelaką służbą, którą byli obciążeni przy robotach ziemnych.


15 I rzekł król egipski położnym niewiastom Hebrajczyków, z których jedną zwano Sefora, a drugą Fua, i przykazał im:


16 "Gdy będziecie pomagać Hebrajkom, a przyjdzie czas rodzenia: jeśli się syn urodzi, zabijcie go, a jeśli córka, zachowajcie."


17 Lecz niewiasty położne bały się Boga i nie uczyniły według przykazania króla egipskiego, ale zachowywały chłopięta.


18 Wezwawszy je tedy król do siebie, rzekł: "Cóż to jest, coście chciały uczynić, żeście zachowywały chłopięta?"


19 One odpowiedziały: "Hebrajskie niewiasty nie są jak niewiasty egipskie, bo same umieją sobie pomagać i pierwej rodzą, niźli przyjdziem do nich."


20 Uczynił tedy Bóg dobrze niewiastom położnym, a lud się rozkrzewił i wzmocnił się bardzo.


21 A iż bały się niewiasty położne Boga, zbudował im domy.


22 Rozkazał tedy Faraon wszystkiemu ludowi swemu mówiąc: "Cokolwiek męskiej płci się urodzi, to wrzućcie do rzeki, a cokolwiek niewieściej, zachowajcie."





Mojżesz i jego posłannictwo.


1. NARODZENIE I WYCHOWANIE MOJŻESZA (2,1-10). Narodziny Mojżesza, jego podrzucenie na Nilu (1-4); znajduje go córka Faraona (5-6); jego wychowanie (7-10).





2


1 Z Wyszedł potem mąż z domu Lewiego i pojął żonę z pokolenia swego.


2 Ona poczęła i porodziła syna, a widząc, że był nadobny, kryła go przez trzy miesiące.


3 A gdy już nie mogła zataić, wzięła plecionkę z sitowia, i namazała ją żywicą i smołą, i włożyła w nią dzieciątko i położyła je w trzcinisku na brzegu rzeki.


4 A siostra jego stała z daleka i przypatrywała się, co się stanie.


5 - Ale oto zstąpiła córka Faraonowa, aby się kąpać w rzece, a panny jej chodziły po brzegu rzeki. Gdy ujrzała plecionkę między trzciniskiem, posłała jedną ze służebnic swoich, a ta ją przyniosła.


6 Otworzywszy ją i widząc w niej dzieciątko płaczące, zmiłowała się nad nim i rzekła: "Z dziatek to hebrajskich jest ten."


7 - A siostra dziecięcia rzekła jej: "Chcesz, że pójdę i zawołam niewiasty hebrajskiej, która by mogła chować dziecię?"


8 Odpowiedziała: "Idź." Poszła dzieweczka i zawołała matki swej.


9 Rzekła do niej córka Faraonowa: "Weźmij to dziecię i wychowaj mi; ja tobie dam twą zapłatę."

następna strona